NICOLOTUS

I.

NICOLOTUS

cognomine Puer, fil. Waldemari, Burvinô Wandaliae Duce geniti, a Brandeburgicis, quod Marchionis filiâ repudiatâ duxisset Pomeranam, bellô afflictus, ultimus fuit suae lineae: cuius Burvinus, filius tertio genitus Henrici Iunioris in divisione paternae hereditatis, Rostochium nactus, auctor fuerat; Sicque eô defunctô Rostochium Danis se submisit. Vide Phil. Iac. Spenerum Syll. Geneal. Hist. in Fam. Vandalica.

II.

NICOLOTUS

fil. Henrici Iuniori praefati, Vandaliae dominus, rami Vandalici; sicuti frater eius maior natu Iohannes cognomine Theologus, Megapolitani conditor fuit. Obtinuit in sua Vandalia Gustroviam, Plaviam, Ribenitiam, alia: sublatus a filiis Henrico, ob id exule, et Nicoloto, parricidii paenitentiâ confecto. Praeter quos genuit quoque Iohannem, quô inter alios genitus est Nicolotus Rugiorum ac Brandeburgiorum victor: qui moriens A. C. 1316. Iohannem cognomine Seniorem, reliquit, e cuius posteris Nicolotus, novae lineae auctor fuit, quae A. C. 1414. exstincta est: alius eiusdem nominis, a pietate, prudentia ac parsimonia laudatus, frater fuit Iohannis ac Christophori, in quibus familia defecit Vandalica, heredibus Megapolitanis, A. C. 1430.

III.

NICOLOTUS

fil. minor natu Buthues, Herulorum Regis, frater Pribislai fuit: qui ambo Idololatrae et Christianorum persecutores, Canutô, qui Vandalici regni ius ac titulum sibi beneficiô Lotharii Imperatoris vindicaverat, a suis occisô, avitum regnum recuperârunt. Verum iste a Rugiis captus et in custodia mortuus est: ille, nempe Nicolotus, ab Henrico Leone, Saxoniae Duce et Alberto Urso Marchione Brandeburgicô, totô pene regnô exutus ac in praelio occisus est. Pater Uratislai, quem captum, quod fratrem incitâsset ab bellum, Henricus praefatus suspendiô necavit, et Pribislai, qui ultimus gentis Rex, a Pomeranis restitutus, acre cum isto bellum gessit: Avus ex Henrico cognomine Burvino, et ex Henrico cognomine Iuniore, nepotum, quibus similiter Nicoloti nomen: Horum ille, domô corruente oppressus; de isto vide infra.